“Als je de trieste werkelijkheid van zo veel Filippijnse mensen zelf ervaart, maar daarnaast ook hun hoop op een betere toekomst ziet en hun kracht voelt om van het slechtste het beste te maken , dan kùn je gewoon niet aan de kant blijven staan. Dan krijgen je principes en overtuigingen als vanzelf handen en voeten. En als je dan in je eigen omgeving mensen vindt, die daarbij helpen willen, komt van het een het ander en zit je ongemerkt midden in het solidariteitswerk.”

Woorden die ten grondslag liggen aan de oprichting van de Stichting Ronoylion, de Filippijnengroep uit Marken.

De lijfelijke ervaring van die trieste werkelijkheid waarin veel Filippijnse mensen verkeren, begon voor ons met het vrijwilligerswerk van Jannie Visser. Zij werkte van 1985 tot 1990 bij de de gezondheidszorgdienst “Community Based Health Services” op Mindanao. Voordat ze als vrijwilligster naar de Filippijnen vertrok, was ze jarenlang verpleegkundige in het VU ziekenhuis, waar ze ook haar opleiding als verpleegkundige voltooide. Ze deed daar ook de specialisatie oogheelkunde. Voor de Stichting Nederlandse Vrijwilligers vertrok ze in 1985 naar de Filippijnen, waar ze samen met een Filippijnse staf werkte voor de “Community Based Health Services” op Mindanao. Haar werkgebied was de eerste jaren vanuit Sindangan nabij Dipolog in de provincie Zamboanga del Norte. Later werd dat Davao in de provincie Davao del Sur. Samen met de Filippijnse staf leidde ze in kleine dorpen vrijwilligers op tot eerstelijns gezondheidszorgwerkers. De opleiding richtte zich op zowel curatieve als preventieve zorg. De curatieve zorg betrof allerlei vaak voorkomende aandoeningen in de plattelandsdorpen die zelden of nooit een dokter zien: diarree, luchtwegaandoeningen, infecties, ondervoeding, schurft, ondergewicht, krop, oogaandoeningen, brandwonden (door open vuur waarop men kookt), huidaandoeningen etc. etc. De preventieve zorg richtte zich vooral op voorlichting aan de dorpsbewoners om door gezond leven die vaak voorkomende aandoeningen zoveel mogelijk te voorkomen. Daarbij werd veel aandacht gegeven aan bv goede hygiene, goede voeding, vaccinatieproramma’s, gebruik van geneeskrachtige kruiden uit de eigen omgeving, acupressuur en acupunctuur etc. etc. Elke vrijwilligersgroep die in een dorp de opleiding met goed resultaat afrondde, nam daarna de basale medische zorg voor de dorpsgenoten op zich. Zij kregen een medische kit met basisuitrusting. Na de opleiding werd de begeleiding van de dorpsvrijwilligers langzaamaan afgebouwd tot zelfstandig opererende gezondheidswerkers, die wel met regelmaat contact hadden met de Community Based Health Services. Stafleden van de CBHS bezochten ook regelmatig de dorpen om ingewikkelder medische problemen op te lossen, omdat de dorpsvrijwilligers daarvooor niet waren opgeleid. Die ingewikkelder medische problemen leidden dan vaak tot een medische ingreep of bezoek aan een ziekenhuis. Dat laatste was/is vaak een hele toer, omdat sommige dorpen ver van de stad liggen en de infrastructuur op het platteland van de Filippijnen lang niet overal even goed is. Sommige dorpen zijn alleen per motorfiets bereikbaar, En ook zijn er dorpen die alleen te voet bereikbaar zijn!! Geen sinecure als je dan naar een medische post toe moet!

Jannie maakte deel uit van die Community Based Health Services en deelde haar ervaringen met het thuisfront via rondzendbrieven en via werkpresentaties als ze op verlof was in Nederland. Door haar gedreven inzet en betrokkenheid op de mensen, bracht ze de situatie van veel Filippijnse mensen tot leven en stimuleerde ze tegelijkertijd de hulp aan deze mensen vanuit haar geboorteland Nederland. Bezoeken van het thuisfront aan haar werkveld volgden en er ontstond een innige betrokkenheid van de mensen hièr op de mensen dààr.
Helaas is Jannie in 1990 toen ze op verlof was in Nederland door een noodlottig ongeval in Amsterdam om het leven gekomen.

ONDERSTEUNING PROJEKTEN
Al snel na 1985 legden we contact met de Gezongheidszorgdienst waarvan Jannie deel uitmaakte. Het contact mondde in 1986 uit in financiële ondersteuning voor de uitbreiding en ontwikkeling van de Community Based Health Services, wiens uitbreiding afhankelijk was van eigen middelen. De wederzijdse afspraak hierbij was dat de dienst in Zamboanga del Norte zou uitbreiden en op de langere termijn financieel geheel zelfstandig worden door de opzet van inkomensverwervende projecten. Deze ontwikkelingen leidden tot de oprichting van de stichting Ronoylion.

Via de Gezondheidszorgdienst, andere Nederlandse vrijwilligers, congregaties en Niet-Gouvernementele-Organisaties en door bezoeken aan de Filippijnen raakten wij steeds meer betrokken bij het solidariteitswerk voor de minstbedeelden op Mindanao.
Omdat betrokkenen in Nederland ons werk een warm hart toedroegen, konden wij al snel ook andere groepen dan de Gezondheidszorgdienst steunen. Een greep daaruit:
– alfabetiseringsprogramma voor oudere kinderen en volwassenen in bergdorpen
nabij Butuan,
– bouw van schooltjes voor inheemse kinderen,
– kosten landbouwtraining en aanschaf van waterbuffels voor boerencoöperaties
– bouw van een kinderopvangruimte voor kinderen van ouders die werken moeten
om voldoende gezinsinkomen te genereren.

Inmiddels hebben wij al vele kleinschalige projecten op gebied van landbouw, onderwijs en gezondheidszorg kunnen helpen verwezenlijken. Het gaat hierbij altijd om eindige projecten, die leiden tot verbetering van levenskwaliteit, duurzame ontwikkeling en zelfvoorziening van een grotere of kleinere groep mensen. Vaak van een heel dorp. Wij steunen geen individuele mensen.
Voor een overzicht van de projecten verwijzen we naar de pagina “Projecten”.